Yule 2021: Το Αγριο Κυνηγι

      Η Yule είναι η ετήσια γιορτή στα μέσα του χειμώνα των προχριστιανικών γερμανικών λαών και το όνομα αυτό συνέχισε να συνδέεται με τα Χριστούγεννα και τους διάφορους εορτασμούς που πραγματοποιούνται στα τέλη Δεκεμβρίου κάθε χρόνο. Ως γιορτή είναι ένα συγκεκριμένο σύνολο παραδόσεων, όπως το κάψιμο του κορμού, το γλέντι και ούτω καθεξής. Ήδη τα έτη 2018, 2019, 2020 είδαμε διάφορες παραδόσεις ανα τους λαούς. Φέτος ο δρόμος μας περνά από τη Σκανδιναβία και το Άγριο Κυνήγι.

Τι είναι το Άγριο Κυνήγι;
    Το Άγριο Κυνήγι είναι το όνομα για ένα μύθο που είναι περισσότερο ευρωπαϊκός και μάλιστα γερμανικός. Με βάση το μύθο, ενα πλήθος νεκρών ταξιδεύει στους ουρανούς, ιδιαίτερα κατά τις δώδεκα νύχτες της Yule, υπό την ηγεσία ενός ή περισσοτέρων θεών, βγάζοντας ήχους ισχυρών ανέμων και καταιγίδων και παίρνοντας τις ψυχές των νεκρών ή απρόσεκτων περιπλανώμενων (ανθρώπων και ζώων) μαζί τους καθώς περνούν. Θυσίες  προσφέρονταν στους θεούς του Κυνηγιού, για να διασφαλιστεί ότι δεν θα έπαιρνε κανέναν από το σπίτι του τη νύχτα που εκείνοι ταξίδευαν.

Η Πηγή του Μύθου
      Στη ρίζα του μύθου βρίσκεται ο Τευτονικός θεός Woden, ή Odin, όπως είναι το σκανδιναβικό όνομά του. Ο Odin, με την ιδιότητα του θεού του ανέμου, θεωρούνταν ότι ορμάει στους ουρανούς καβάλα στο οκτάποδο άλογό του, το Sleipnir.
     Καθώς πιστευόταν ότι οι ψυχές των νεκρών παρασέρνονταν στους ανέμους της καταιγίδας, ο Odin θεωρήθηκε ως ο ηγέτης όλων των ασώματων πνευμάτων - ο συλλέκτης των νεκρών. Τελικά, οι καταιγίδες συνδέθηκαν με το πέρασμά του.
       Σε αυτό του το ρόλο ήταν γνωστός ως Άγριος Κυνηγός. Το πέρασμα του κυνηγιού του, γνωστό ως το κυνήγι του Όντιν, ή Άγρια ​​Πέρασμα, ή  Ασγκάρντρεια, λέγεται ότι προμήνυε κακοτυχίες όπως λοιμός, θάνατος ή πόλεμος.
   Ο Όντιν, ακολουθούμενος από τα φαντάσματα των νεκρών, περιπλανιόταν στους ουρανούς, συνοδευόμενος από δυνατούς ανέμους, κεραυνούς και βροντές. Για τους πιστούς, η αναταραχή ήταν σίγουρα απόδειξη του περάσματος του Θεού.

Η εξέλιξη του Μύθου
       Με τα χρόνια, η μυθολογία του Κυνηγιού προσαρμόστηκε για να ταιριάζει στη γεωγραφική περιοχή και τη τρέχουσα χρονική περίοδο. Στο Μεσαίωνα, για παράδειγμα, ο Άγριος Κυνηγός περιλάμβανε τον Καρλομάγνο, το Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσα και το Βασιλιά Αρθούρο.
      Στην Ουαλία, για παράδειγμα, αρχηγός του Κυνηγιού ήταν ο Gwynn ap Nudd. Τον «Άρχοντα των Νεκρών», τον Gwynn ap Nudd, ακολουθούσε μια αγέλη από λευκά κυνηγόσκυλα με κόκκινα αυτιά.
      Αυτά τα κυνηγόσκυλα με τα κόκκινα αυτιά βρίσκονται επίσης και στη βόρεια Αγγλία, όπου ήταν γνωστά ως Gabriel Hounds. Η εμφάνισή τους ήταν επίσης προμήνυμα καταστροφής.
      Στη νότια Αγγλία, ήταν ο Herne ο Κυνηγός που ηγούνταν του Κυνηγιού, ενώ αλλού αναφέρεται και ως «Herlathing» - από τον μυθικό βασιλιά Herla, τον υποτιθέμενο αρχηγό του Κυνηγιού.

Το νοήμα του Κυνηγιού
      Στην προχριστιανική εποχή, οι νεκροί πιστευόταν ότι έρχονταν πιο κοντά στους ζωντανούς το χειμώνα. Με μεγαλύτερες τις νύχτες και μικρότερες  τις μέρες, τα πνεύματα των φίλων, της οικογένειας και των προγόνων είχαν μεγαλύτερη ευκαιρία να συμμετέχουν ενεργά ξανά στη ζωή. Ενώ αυτά τα πνεύματα λατρεύονταν και θεωρούνταν ότι καταπολεμούν τους τυμβωρύχους και προστατεύουν τους ζωντανούς, δεν σήμαινε απαραίτητα ότι ήταν όλα καλοπροαίρετα ή ότι η κατάλληλη θέση τους ήταν στη Midgard ( το Μέσο Βασίλειο της Γης).
     Αλλά το Άγριο Κυνήγι και η Yule ήταν ένας τελετουργικός κύκλος που βοηθούσε τους ζωντανούς να προχωρήσουν από τις προσκολλήσεις τους με τους χαμένους και να προετοιμαστούν για τη νέα ζωή που θα ερχόταν με τις μεγαλύτερες μέρες και την άνοιξη που δεν ήταν και πολύ μακριά. Καθώς ο ταραχώδης οικοδεσπότης Όντιν ερχόταν και μάζευε τους νεκρούς, θα μπορούσε κανείς να παρηγορηθεί στο γεγονός ότι εκείνοι των οποίων η ώρα είχε περάσει, τώρα είχαν την ευκαιρία να προχωρήσουν.

Η Τελετουργία του Άγριου Κυνηγιού
         Ο μύθος είχε και μια πρακτική πλευρά, την τελετουργία. Άφηναν δώρα στον Όντιν και το άλογο του,  τον Sleipnir, στους άλλους καβαλάρηδες και στα άλογα τους, συνήθως τροφή, σανό και βρώμη. Μια περιγραφή λέει ότι αυτά τα δώρα τοποθετούνταν σε μια μικρή βάρκα και μεταφέρονταν στο δάσος, σε μια μικρή απόσταση από το πίσω μέρος του σπιτιού. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα λογικό δεδομένης της πρακτικής της ταφής πλοίων ανάμεσα στους γερμανικούς λαούς, η οποία λειτουργούσε ως μια "μικρή πληρωμή", ένα δώρο για τον Odin για να τον ευχαριστήσουν για τη φροντίδα των ψυχών των προγόνων της οικογένειας.
         Και έτσι ο Θεός των νεκρών και ο πατέρας της Yule δέχεται θυσίες τόσο για τους νεκρούς όσο και για τη γονιμότητα, με την ελπίδα ότι ο συνεχιζόμενος κύκλος της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης θα συνεχιστεί όπως πάντα. Όσοι αφήνουν δώρα στον Όντιν κάτω από τα δέντρα τους, ωστόσο, το κάνουν για να θυμηθούν συγκεκριμένα αγαπημένα πρόσωπα, τους πρόσφατα νεκρούς, τους αγαπημένους.
      ​Η Yule φέρνει μαζί της την ευρύτερη κοινή ελπίδα ότι οι θεοί θα μας φέρουν όλες τις ευλογίες για τη νέα χρονιά όπως μας τις έδωσαν και τη περασμένη. Αλλά είναι επίσης μια στιγμή όπου τιμούμε και θυμόμαστε αυτούς που αγαπάμε και είναι μέρος της ζωής μας με διαφορετικό τρόπο τώρα, και μας βοηθούν να αγκαλιάσουμε τη νέα χρονιά και νέα ζωή ώστε να συνεχίσουμε να τους τιμούμε.

       Παρακάτω ακολουθεί ένας καθοδηγούμενος διαλογισμός για προσωπική ή ομαδική χρήση σχετικά με το Άγριο Κυνήγι...

Διαλογισμός_«Άγριο_Κυνήγι».pdf
File Size:	136 kb
File Type:	pdf

Download File

---

       Το Άγριο Κυνήγι έχει πάντα ξεχωριστή θέση στις καρδιές όσων πιστεύουν σε αυτές τις παραδόσεις, και πάντοτε το γιόρταζαν με όμορφες θυσίες, γλέντι και χαρά. Με τα ίδια αισθήματα γιορτάζουμε και μεις σήμερα, την (ανα)γέννηση της Αγάπης και της Ελπίδας. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν να αφήσουμε και μερικά μπισκότα για τον Άγιο Βασίλη και το... οκτάποδο άλογό του.

Να έχετε μια υπέροχη Yule!
~*~ Ευλογίες σε όλους~*~